ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ

Η επιστολή προς το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
[αρ. πρωτικόλλου 9167/ 13 Ιουλίου 2007] που ακολουθεί αναφέρεται στα Θέματα:
1.- ΑΝΑΠΛΑΣΗ
2.- ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

Από ΓΙΩΡΓΟ ΤΣΙΡΙΔΗ
Επικεφαλής του συνδυασμού
«ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ»
Πόντου 67 Δραπετσώνα, 210-48.15.242
Δραπετσώνα 12 Ιουλίου 2007

Κύριε Δήμαρχε,
Κυρίες, Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι,

Με όλο το σεβασμό στον χρόνο σας και τις ασχολίες σας, σας στέλνω αυτή την δεύτερη επιστολή μου στη παρούσα δημαρχιακή θητεία. Θέλω να γνωρίζετε ότι δεν σας απασχολώ συχνά με παρεμβάσεις μου, παρά μόνον όταν θεωρώ ότι το ζήτημα στο οποίο αναφέρομαι είναι πολύ σπουδαίο για την πόλη μας και πως η μη αναφορά μου σε αυτό συνιστά παράλειψη.
Το θέμα μου είναι ο συντελεστής δόμησης σε όλη την πόλη και το πράσινο στην περιοχή της Ανάπλασης, που και τα δυο θα μπορούσαν να τιτλοφορηθούν «η μορφή που παίρνει η πόλη μας και οι δικές μας ενέργειες»

1.- ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Κύριε Δήμαρχε, Κυρίες, Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι,
Σας υπενθυμίζω κατ’ αρχήν ότι:
Α.- Σε ότι αφορά στο Πράσινο, υπάρχει μια πραγματικότητα απολύτως δυσοίωνη. Η Αθήνα έχει πράσινο σε ποσοστό 2,6% της συνολικής της επιφάνειας και ο Πειραιάς ακόμη λιγότερο όταν το Λονδίνο έχει περίπου 10%, άλλες πρωτεύουσες παραπάνω και ο παραδεκτός μέσος όρος κάλυψης σε πράσινο είναι το 9%. Από εδώ προκύπτει η ανάγκη για ενιαίο και υψηλό πράσινο.
Β.- Η Πάρνηθα κάηκε και αναζητούνται χώροι για νέο πράσινο που έστω και εν μέρει να καλύπτει την φοβερή απώλεια που προστίθεται στην απώλεια της Πεντέλης χτες και του Υμηττού και του Αιγάλεω νωρίτερα. Ο χώρος της Ανάπλασης είναι ένας πιθανός χώρος για μια μερική αναπλήρωση της καταστροφής.
Γ.- Εδώ στην Δραπετσώνα έχουμε συμφωνήσει για ένα Πάρκο Πρασίνου στα πλαίσια της Ανάπλασης το οποίο όμως κινδυνεύει να μείνει κουτσουρεμένο γιατί πρέπει να χωρέσουν ένα σωρό άλλες επιδιώξεις ιδιωτών η πολιτειακών φορέων.
Πραγματικά, όπως είναι γνωστό, ο Δήμος μας προχωρά σε μια Μελέτη για την Πολεοδομική Ανάπλαση της περιοχής της τέως Βιομηχανικής Ζώνης με προβλεπόμενο συντελεστή δόμησης 0.4 και με το 60% της όλης επιφάνειας να χαρακτηρίζονται ως κοινωφελείς και κοινόχρηστοι χώροι. Αυτό σημαίνει οικοδομήσιμη επιφάνεια περί τα 150.000 τ.μ. [με συντελεστή 1] και εισφορά σε γη γύρω στα 220.000 τ.μ.. Ας σημειωθεί ότι αν τελικά ο Δήμος διευκολύνει την Πρότυπο κρατώντας τα «διατηρητέα» τότε η οικοδομήσιμη επιφάνεια θα αυξηθεί σε 170.000 τ.μ. και η εισφορά σε γη θα πέσει, ουσιαστικά, στα 200.000 τ.μ. καθώς τα 20.000 περίπου εκ των κοινωφελών θα είναι και πάλι κτίρια από μπετόν. Μέσα σε αυτόν τον οικοδομικό οργασμό, προσπαθούμε να χωρέσουμε ένα μητροπολιτικό πάρκο που θα δίνει μια ανάσα στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, την ίδια στιγμή που οι ιδιοκτήτες και τα Υπουργεία προσπαθούν να φορτώσουν κι άλλο μπετόν στον χώρο αυτόν.
Με βάση τα παραπάνω, διαπιστώνω ότι εδώ και πολύ καιρό βρισκόμαστε σε θέση άμυνας, να υπερασπιζόμαστε κάποιες ρυθμίσεις που δεν είναι και οι ιδανικές, αντί να προτάσσουμε πρώτα απ’ όλα τις ανάγκες της κοινωνίας και των Πολιτών όπως είναι και το χρέος μας.
Ποια ήταν η μέθοδος με την οποία προχωρούσαμε ως σήμερα και γιατί προτείνω να αλλάξει;
Μέχρι τώρα καθορίζαμε πολεοδομικές αρχές [εισφορά σε γη, συντελεστής δόμησης, χρήσεις] και στον ελεύθερο χώρο που απέμενε προσπαθούσαμε να χωρέσουμε ένα Πάρκο και κάποιο πράσινο κι έτσι πετύχαμε το 1997 να οριστεί Σ.Δ. 0,4 και χρήσεις πολεοδομικού κέντρου.
Αυτό ήταν απολύτως σωστό σαν επιδίωξη τη δεκαετία του ’90, όταν η πρόταση για Ανάπλαση απευθυνόταν σε ιδιώτες με λειτουργούντα εργοστάσια. Ακόμη και το 2003 ή και πρόσφατα το 2006-07 όταν και αυτά τα κεκτημένα του 1997 κινδύνεψαν ήταν και πάλι σωστό να τα υπερασπιστούμε. Όμως αυτή η υπεράσπιση των κεκτημένων με την πρόταξη των πολεοδομικών αρχών έναντι του Πράσινου «επέτρεψε» σε κάποιους, κυβερνητικούς ή μη, ιδιοκτήτες κυρίως, να ορέγονται μεγαλύτερους συντελεστές ή λαθροχειρίες όπως το να υπολογίζεται ο συντελεστής στο σύνολο και να χαρίζεται η οικοδομήσιμη επιφάνεια σε 2-3 ιδιοκτησίες.
Πιστεύω πως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα.
Πρέπει πλέον να προτάξουμε την ανάγκη για Πράσινο και Μητροπολιτικό, υπερτοπικό Πάρκο και σε όποιον χώρο απομένει να επιτρέψουμε να πραγματοποιηθούν επενδύσεις. Το 0,4 [ή ο όποιος χαμηλότερος συντελεστής] είναι που πρέπει να χωρέσει σε ότι περισσεύει από το Πράσινο και όχι το αντίστροφο!
Η δημιουργία αυτού του υπερτοπικού επαρκούς [μητροπολιτικού όπως λέγεται] πάρκου των 100 στρεμμάτων συνεχούς και υψηλού πρασίνου [όχι δηλαδή παρτεριών και πλακοστρωμένων επιφανειών], πρέπει να είναι το κριτήριό μας για την όποια μελέτη μας προταθεί. Και να μη διστάσουμε να ζητήσουμε απαλλοτριώσεις χώρων [προτείνοντας οικοδομικά τετράγωνα στα οποία προβλέπεται να κτίσουν η ΠΚΤΑΕ, η ΑΓΕΤ, η ΜΟΜΠΙΛ κλπ.] από τη στιγμή που υπάρχει πλέον ανάγκη πρασίνου για την Αττική και αναζητούνται τέτοιοι χώροι παντού.
Κανονικά θα έπρεπε όλη η περιοχή να γίνει πράσινο. Αν δεν μπορεί να γίνει το καλύτερο, τουλάχιστον να μην βρεθούμε ούτε ένα βήμα πίσω από το έσχατο όριο ανοχής που είναι το μητροπολιτικό πάρκο.

2.- ΜΕΙΩΣΗ του ΣΔ για όλη τη Δραπετσώνα

Το δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω αλλά το οποίο είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το παραπάνω σε ότι αφορά στη μορφή της πόλης μας, είναι ο υπάρχων συντελεστής δόμησης.
Θα βλέπετε, φαντάζομαι, όλοι σας την καθημερινή και επιταχυνόμενη ανοικοδόμηση της Δραπετσώνας, το κλείσιμο των οριζόντων και την μετατροπή της σε τσιμεντούπολη. Τα θετικά αποτελέσματα από την αστικοποίηση και τον εκσυγχρονισμό της κινδυνεύουν να μετατραπούν σε μια πολύ αρνητική εικόνα και στην καταστροφή ακόμα και του αστικού τοπίου. Νομίζω πως βρισκόμαστε στο σημείο όπου οριακά ξεπερνιούνται οι δυνατότητες της πόλης, με αποτέλεσμα εκείνο που χτες ήταν πρόοδος αύριο να φαντάζει με οπισθοδρόμηση.
Ήδη, η εικόνα της πόλης είναι ενός χώρου που γεμίζει μπετόν και τσιμέντο, όχι μόνο σε έκταση αλλά και σε όγκο, που χάνει συνεχώς πράσινο και καταντάει κάθε μέρα και περισσότερο αβίωτη. Τα κέρδη -δήθεν- από τα περισσότερα τετραγωνικά αυτών που χτίζουν με τον σημερινό μεγάλο συντελεστή εξανεμίζονται από την συμπίεση των τιμών προς τα κάτω. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την Ανάπλαση που επίκειται και παρά το γεγονός ότι η πόλη μας βρίσκεται σε πολύ προνομιακή θέση και χωρίς προβλήματα μόλυνσης όπως αυτά υπήρχαν στο παρελθόν, οι αντικειμενικές τιμές παραμένουν οι ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ στο λεκανοπέδιο [μαζί με το Πέραμα].
Επί δημαρχίας Χρονόπουλου ο Σ.Δ. δεν μπορούσε να μειωθεί καθώς ο τότε Δήμαρχος ήταν ιδεολογικά τοποθετημένος υπέρ της διατήρησης ενός υψηλού συντελεστή. Επί δημαρχίας Αραβιάδη, η γραπτή πρόταση που είχα κάνει από τις αρχές του 2003 δεν συζητήθηκε καν στο Δημοτικό Συμβούλιο παρά την επιμονή μου και τις εκκλήσεις μου προς τα τότε Προεδρεία [εξαίρεση βέβαια είχε αποτελέσει η περιορισμένη μείωση του ΣΔ για μια μικρή περιοχή του Αγίου Διονυσίου]. Τώρα επί της νέας διοίκησης Χρυσού, ήλπισα ότι η μείωση του Σ.Δ. θα έμπαινε σύντομα στην ημερήσια διάταξη καθώς για κάτι τέτοιο είχαν δεσμευτεί προγραμματικά και ο ίδιος ο δήμαρχος αλλά και ο συνδυασμός της κ.Φωτίου. Ωστόσο μέχρι στιγμής τίποτα δεν κινείται εκτός και αν χωρίς να το γνωρίζω υπάρχει αυτή η πρόθεση στο εσωτερικό της Διοίκησης και απλά έχει καθυστερήσει η προώθηση του θέματος στο ΔΣ.
Στην πράξη, η μείωση του συντελεστή δεν ευνοεί μόνο όσους έχουν ήδη κτίσει ή εκείνους που δεν έχουν στο πρόγραμμα κάποια αγοραπωλησία γης στο άμεσο προσεχές μέλλον, αλλά και εκείνους που σκοπεύουν να δώσουν το σπίτι τους αντιπαροχή ή πρόκειται σύντομα να αγοράσουν οικία. Αυτό ισχύει επειδή η μείωση του ΣΔ μαζί με τον καθορισμό ενός μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους θα αναπληρώσει τα «λιγότερα τετραγωνικά» με τις «υψηλότερες τιμές» για τους ιδιοκτήτες γης [που είναι βασικά οι Δραπετσωνίτες] και επειδή η όποια επιβάρυνση των μελλοντικών αγοραστών για την αγορά των ίδιων τετραγωνικών θα αναπληρωθεί με την διαβίωση σε μια αναβαθμισμένη πόλη που θα έχει συνέπεια την ανεμπόδιστη άνοδο της αξίας των ακινήτων που θα αγοράσουν.
Πέρα από τα παραπάνω μικρά συμφέροντα, που είναι όμως αναγκαίο να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν, θα υπάρξει το γενικό συμφέρον από την καλυτέρευση της πόλης μας και την άνοδο της ποιότητας της ζωής όλων μας.
Η διοίκηση δεν μπορεί να «ξεχνά» το πρόβλημα και να μην ανταποκρίνεται στο καλώς εννοούμενο συμφέρον της πόλης, όποιο κι αν εκτιμά [από λάθος βέβαια] ότι θα είναι το δήθεν «πολιτικό» κόστος των ενεργειών της.
Τονίζω πως είναι απολύτως αναγκαίο να μειωθεί άμεσα ο Σ.Δ. σε επίπεδα του 1,6-2,0 και να καθοριστεί μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος στις οικοδομές τα 12 ή έστω 14 μέτρα το πολύ.

Κυρίες και κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, Κύριε Δήμαρχε,
Πιστεύω πως όλοι μας, όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά, είμαστε πρόθυμοι να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο για μας και για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των παιδιών μας. Οι παραπάνω προτάσεις μου στοχεύουν σε αυτό το αύριο.
Το υπερτοπικό πάρκο υψηλού πρασίνου στην περιοχή της Ανάπλασης πρέπει να γίνει η έμμονη ιδέα του Δημοτικού Συμβουλίου, του θεσμικού οργάνου που αποφασίζει για την πόλη.
Ο περιορισμός του συντελεστή δόμησης και ο περιορισμός των νεοαναγειρόμενων οικοδομών καθ’ ύψος είναι πλέον αναγκαίες κινήσεις για να μην γίνουμε πόλη-τέρας όπως έχουν ήδη καταντήσει άλλες περιοχές του λεκανοπεδίου.
Θα ήθελα να προβληματιστείτε και μεμονωμένα ο καθένας αλλά και σαν δημοτικές παρατάξεις. Εύχομαι κι ελπίζω να προβληματιστεί η ίδια η Διοίκηση που από τα χέρια της περνάει κατά μεγάλο μέρος η τύχη της πόλης μας αυτή τη στιγμή.

Με εκτίμηση
Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ