Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Περί ύπαρξης των μη αναγκαίων σχολικών φυλάκων και ανυπαρξίας των αναγκαίων επιστατών στα σχολεία


Διάβασα στο μπλογκ του Μανώλη ένα ... "ανέκδοτο" για τους σχολικούς φύλακες.
Επειδή αυτό το ανέκδοτο δείχνει πεντακάθαρα τη φαυτλότητα του ελληνικού κράτους αλλά και την άρνησή του να επιδιορθωθεί έστω και λίγο, θα αντιγράψω το ανέκδοτο και θα το σχολιάσω

Η ανάρτηση του Μανώλη είναι σημερινή και λέει τα εξής:

Ακούστε ένα ανέκδοτο...

...το έλεγε φίλος πριν λίγη ώρα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας πριν το ξεχάσω.
Όπως ξεχνάμε τόσα και τόσα μυρωδικά που σε αδιευκρίνιστες μικροποσότητες ανακατεύονται στο τσουκάλι της κοινωνικότητας μας, κάνοντας την συνείδηση μας σούπα.
Είναι ένας σχολικός φύλακας.
Η εργασία αυτού του ανθρώπου είναι να προσέχει το σχολικό κτίριο από τις 2 το μεσημέρι ως τις 10 το βράδυ. Κάθεται μέσα στο κτίριο, στο γραφείο των δασκάλων και βλέπει τηλεόραση. Οι πόρτες του κτιρίου είναι κλειδωμένες και ο συναγερμός –παγίδες- ενεργοποιημένος. Οποιοσδήποτε προσπαθήσει να παραβιάσει το κτίριο, ο συναγερμός θα ειδοποιήσει την αστυνομία και την εταιρεία φύλαξης.
Ο φύλακας, δεν ανήκει σε κάποια ειδική δημόσια ή ιδιωτική επιχείρηση. Είναι εργάτης στο Δήμο, και για την απογευματινή απασχόληση του παίρνει κάποιες υπερωρίες.
Όχι από τις υπερωρίες που ξέρουμε, δηλαδή αντί να σχολάσεις από την δουλειά σου στις 3, σχολάς στις 10, άρα δούλεψες υπερωριακά 7 ώρες. Όχι τέτοια σύνθετα πράγματα.
Απλά. Αντί να πας στη δουλειά σου στις 7 το πρωί, πας στις 2 το μεσημέρι, αλλά επειδή σου χαλά την μέρα αυτό το ωράριο, παίρνεις επί πλέον κάποιες ώρες με την μορφή υπερωριών.
Όπως είναι λοιπόν αραχτός ο φύλακας στην τηλεόραση και αναμετρά τα πασίγνωστα εργασιακά πλεονεκτήματα των δασκάλων, σκάει στα γέλια.
Γιατί αυτός με το επιστημονικά μελετημένο επίδομα των υπερωριών μπορεί να φτάσει στα 1.500 με 1.600 ευρώ, ενώ ο δάσκαλος με την επιστημονική κατάρτιση μένει στα 1.000 με 1.100
Έτσι απότομα τέλειωσε το ανέκδοτο και μένα με έπιασε νευρικό γέλιο.
Φανταστικό.
Από τα πιο έξυπνα που έχω ακούσει τελευταία, γι αυτό το μοιράζομαι μαζί σας.
Για να ‘μαι ειλικρινής, δεν γέλασαν όλοι.
Άλλος άρχισε να βρίζει κι άλλος έδειξε αηδία.
Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει το φίνο πνεύμα της ενέργειας που κρύβει το ανέκδοτο.

Το δικό μου σχόλιο:

Αν διορθώσουμε λίγο τα νούμερα χωρίς να αλλάζει η ουσία, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Οι σχολικοί φύλακες επιδοτήθηκαν από την ΕΕ ΟΧΙ ΣΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑ (γι αυτό και δεν είχαν ένσημα) αλλά ΣΑΝ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ώστε κάποιοι να μάθουν τη δουλειά και ΑΝ η κοινωνία την ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ αυτή τη δουλειά τότε να υπάρχουν εξειδικευμένα επιμορφωμένα άτομα ώστε η κοινωνία να τα πληρώνει και να της προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Το ίδιο έγινε και με κάποιους σχολικούς τροχονόμους, κάποια προγράμματα όπως το βοήθεια στο σπίτι (μόνο που εκεί μπαίνανε και ένσημα, δηλαδή ήταν εργασία).
Ο ΦΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ σε συνδυασμό με τον ΦΑΥΛΟ αντίστοιχο Πασοκο (νομίζω ήταν ο Ρέππας) όταν μονιμοποιήθηκαν οι συμβασιούχοι το 2005 ενέταξαν στους δικαιούχους μονιμοποίησης και τους σχολικούς φύλακες. ΧΩΡΙΣ ούτε καν ένσημα αλλά με σοβαρές (κατά Παυλόπουλο) κινητοποιήσεις.
Και αφού μονιμοποιήθηκαν παρέμειναν σχολικοί φύλακες με την μη δουλειά που είχαν ως τότε. Ενώ είναι όλοι ΔΕ (με απολυτήριο λυκείου) και μπορούν να γίνουν επιστάτες στα σχολεία, δηλαδή να είναι χρήσιμοι και σε ένα τομέα που τα σχολεία πονάνε!
ΦΑΥΛΟ και γελοίο κράτος, τι άλλο από Ανέκδοτα μπορούν να είναι οι πράξεις του!

Συζήτησα το θέμα με τον αντιδήμαρχο παιδείας του δήμου μας κ. Πέτρο Καψοκόλη. Του είπα ότι χρειάζονται επιστάτες και όχι φύλακες. Μου είπε ότι η δική τους εκτίμηση (της διοίκησης) είναι ότι οι φύλακες χρειάζονται. Πιστεύω ότι κάνει λάθος αλλά έδειξε να το πιστεύει, να έχει σκεφτεί ή συζητήσει πάνω σε αυτό. Οπότε δεν αλλάζει εύκολα γνώμη.
Φυσικά έχει λάθος! Αυτό είναι αναμφισβήτητο αλλά (ποιος ξέρει πως) η διοίκηση τώρα έχει δυστυχώς διαμορφωμένη γνώμη. Ελπίζω να το αντιληφθούν το λάθος σύντομα και να κάνουν κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση. Επιστάτες χρειάζονται στα σχολεία και όχι φύλακες οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να αντικατασταθούν με ένα συναγερμό συνδεδεμένο με την αστυνομία.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Η Κίνηση Πολιτών Δραπετσώνας πρέπει να κάνει την εμφάνισή της σύντομα.

Η απογραφή έγινε. Να δούμε τα αποτελέσματα και να προσωρήσουμε.

Θα μπορούσε να λέγεται και Κίνηση Εκβιαστών για την Απελευθέρωση της Δραπετσώνας. Κάπως έτσι θα πρέπει να λειτουργήσει αυτή η Επιτροπή αν θέλει να θέσει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της απελαυθέρωσης της Δραπετσώνας από τα δεσμά του Καλλικράτη. Εκβιασμοί πολιτικοί του στυλ "δώσε μου την υπόσχεσή σου, κάνε την και πιο συγκεκριμένη, και θα βγω δημόσια να σε υποστηρίξω". Μετά θα δούμε αν ο εκβιασμός θα πιάσει.
Υπάρχουν κάποια προβλήματα σε αυτή τη διαδικασία:
Πρώτα αν υπάρχουν κάποιοι που θα τον πάρουν στα σοβαρά και
Μετά αν αυτοί οι κάποιοι θα τηρήσουν τον λόγο τους.
Προϋπόθεση να είναι αρκετοί και επώνυμοι αυτοί που θα διατεθέσουν εαυτόν στην υπόθεση με τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν σαν αυτό που θα είναι, δηλαδή (πολιτικά) εκβιαστές!

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Αυτός έφυγε νωρίς!

.
Κηδεύτηκε ο Γιώργος Αραβιάδης.

Έφυγε ειρηνικά και ήσυχα.
Τελείωσε με τα βάσανα και τις μικροχαρές.
Οι δικοί του που έμειναν πίσω είναι δυστυχείς.
Γιατί έχασαν έναν καλόν άνθρωπο.
Εύκολα βρίσκεις έναν πρώην δήμαρχο, δύσκολα ένα καλόν άνθρωπο!
Όσοι μείναμε εδώ, θα πάρουμε τον ίδιο δρόμο κάποια μέρα κι εμείς.
Αμετάκλητα!

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Πέθανε ο Γιώργος Αραβιάδης

.
Σε ηλικία σχετικά μικρή, στα 66 του, μας άφησε ο Γιώργος Αραβιάδης, δήμαρχος Δραπετσώνας την περίοδο 2002-2006.
Είχε υγεία επιβαρυμμένη με εγχειρήσεις καρδιάς κλπ. αλλά η επιστήμη κρατάει πια τους ανθρώπους με τέτοια προβλήματα μέχρι τα βαθιά γεράματά τους. Αυτό δεν συνέβη με τον φίλο Γιώργο Αραβιάδη.
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Η Βάσω θα το νιώσει περισσότερο από όλους. Αλλά και τα παιδιά του και όλοι οι οικείοι και συγγενείς του. Γι αυτούς, για εμάς δηλαδή που μένουμε, είναι πικρός και αβάσταχτος ο θάνατος. Αυτός που φεύγει, τελειώνει με τις επίγειες ιστορίες.
.

Το βιντεάκι το είχα φτιάξει για τον θάνατο ενός φίλου.
Ας το ακούμε να μας συνοδεύει με τη σκέψη στον Γιώργο Αραβιάδη

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Ηετιώνεια, η ονομασία της περιοχής της Δραπετσώνας (από κείμενο του Θουκυδίδη)


Στο μπλογκ Γ.Τσιρίδης ανέβασα το παρακάτω κείμενο που αποτελεί και ένα από τα κεφάλαια της Ιστορίας της Δραπετσώνας με τον τίτλο "Από τον Πόντο στον Πειραιά, ... εδώ στη Δραπετσώνα"
Για να μαθαίνουν οι νεώτεροι αλλά και οι παλαιότεροι που δεν έτυχε ποτά κανείς να τους πει ή να διαβάσουν κάτι σχετικό.
Το όνομα της περιοχής ήταν Ηετιώνεια λοιπόν (και ειδικότερα "ΤΡΑΠΕΖΩΝ" επειδή ήταν γεμάτος "Τράπεζες", δηλαδή ταφόπλακες ηρώων που θάβονταν ακριβώς έξω απότα τείχη)

  • ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ:
  •  
  • Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 πΧ) οι Αθηναίοι κατέκτησαν περιφανείς νίκες, υπέστησαν όμως και κάποιες συμφορές, η μεγαλύτερη των οποίων ήταν η Σικελική Εκστρατεία. Ήταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο του Αλκιβιάδη, τον οποίο όμως οι εχθροί του κατάφεραν να καταδικάσουν (κατηγορώντας τον για δήθεν βεβήλωση των «Ερμών Κεφαλών») όταν πια αυτός είχε ξεκινήσει με τον στόλο για τη Σικελία και του στέρησαν την αρχηγία εν πλω. Η εκστρατεία, χωρίς πλέον τον Αλκιβιάδη οδήγησε τον αθηναϊκό στόλο και στρατό σε μια τέλεια καταστροφή.
  • Την εξουσία τότε πήραν στην Αθήνα οι ολιγαρχικοί με πραξικόπημα στο οποίο όμως αντέδρασε ο εναπομείνας στόλος που βρισκόταν στη Σάμο. Αρχηγός του στόλου έγινε ο Αλκιβιάδης, καθώς τον αποδέχτηκαν με τιμές οι Αθηναίοι που αποτελούσαν τα πληρώματα και τους στρατιώτες και του ζήτησαν να αποκαταστήσει τη δημοκρατία στην Αθήνα.
  • Ο Αλκιβιάδης πραγματικά άρχισε τις ετοιμασίες για να εκστρατεύσει στην Αθήνα για να επαναφέρει στην εξουσία τους δημοκρατικούς. Οι ολιγαρχικοί ανησυχούντες αποφάσισαν να οχυρώσουν την Ηετιώνεια, την σημερινή Δραπετσώνα, ενισχύοντας τα τείχη της Ηετιώνειας Πύλης. Περιγράφει τα γεγονότα ο Θουκυδίδης ως εξής: (ΘΟΥΚ. Θ 89-90 σε μετάφραση Α.Βλάχου))
  •  
  • «είχαν αρχίσει να κτίζουν ένα οχυρό στην τοποθεσία που ονομάζεται Ηετιώνεια. Βλέποντας ότι οι πρέσβεις τους είχαν γυρίσει από τη Σάμο και ότι, όχι μόνον ο λαός αλλά και πολλοί δικοί τους, που ως τότε τους ήταν πιστοί, μεταστρέφονταν, ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα…..
  • Η Ηετιώνεια είναι χερσόνησος του Πειραιά κοντά στην είσοδό του. Την οχύρωναν κατά τέτοιο τρόπο ώστε μαζί με το τείχος που υπήρχε προς τη στεριά να μπορεί ολιγάριθμη φρουρά να ελέγχει την είσοδο….»
  •  
  • Η Δραπετσώνα λοιπόν ήταν η χερσόνησος κοντά στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιά που φιλοξενούσε την Ηετιώνεια Πύλη και η ίδια ονομαζόταν Ηετιώνεια. Αποτελούσε τμήμα του Δήμου των Πειραιωτών και η τοποθεσία της μαζί με τα οχυρά της την είχαν επιβάλει σαν σημαντικό τμήμα της οχύρωσης του Πειραιά και της προστασίας της Αθήνας ολόκληρης από εισβολείς που θα απειλούσαν την πόλη από θαλάσσης και θα αποβιβάζονταν στη στεριά. Και η πρώτη αναφορά της σε ιστορικό κείμενο είναι ακριβώς η παραπάνω αναφορά του μεγάλου ιστορικού, του Θουκυδίδη
 
Η Ηετιώνεια αποτελούσε μέρος του Πειραιά. Ο Πειραιάς (Πειραϊκή, Δραπετσώνα και Ζέα) μαζί με άλλες τρεις "κώμες", την Ξυπετή (Νίκαια, Καμίνια), το Φάληρο (Παλαιό Φάληρο) και τους Θυμητάδες (Κερατσίνι) αποτελούσαν το ΤΕΤΡΑΚΩΜΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ που ήταν η ονομασία του ευρύτερου Πειραιά.