Αντιπολίτευση: Μια δύσκολη τέχνη!

.
Αναδημοσιεύω βασικά από το προσωπικό μου μπλογκ "Γ.Τσιρίδης" το παρακάτω κείμενο που αφορά τη μείζονα αντιπολίτευση του δήμου δηλαδή τον συνδυασνό "Αναγέννηση". Τα έγραψα εκεί γιατί θεώρησα τις σκέψεις πολύ προσωπικές, όμως ένας διάλογος έτσι κι αλλιώς εκτυλίσσεται μέσα στα πλαίσια του συνδυασμού, οπότε καλύτερα είναι να δημοσιεύσω αυτές τις σκέψεις και στο πολιτικό μπλογκ μου της ΠΡΩΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ. Το κείμενο έχει ως εξής:

Τα κείμενα που έγραψα για το πως είδα το δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας αυτό το λίγο διάστημα που λειτουργεί ο νέος καλλικρατικός δήμος, δημιούργησαν -απ' ότι φαίνεται- πολλές αντιδράσεις. Κάποια μπλογκ έγραψαν, άλλα συγκρατήθηκαν και δεν έγραψαν, πολλές προφορικές γκρίνιες ακούστηκαν και γενικά θεωρήθηκα από κάποιους "προδότης" της παράταξης αφού δεν άσκησα την αναμενόμενη κριτική στη δημοτική αρχή και, μάλιστα, σε κάποιες θέσεις της παράταξης λέγεται πως διαφοροποιήθηκα.

Ας τα δούμε ένα-ένα:

Για τη δημοτική αρχή είπα τη γνώμη μου, ότι δηλαδή στον ένα μήνα τα πάει γενικώς καλά. Είπα κάποιο ψέμμα; Οι άνθρωποι είναι κατά πλειοψηφία καινούριοι, έχουν όρεξη, είναι δεμένοι καθώς όλοι βρέθηκαν σε θέσεις που δεν είχαν ονειρευτεί στο παρελθόν, εκφράζονται και εκπροσωπούνται από τον επικεφαλής τους ικανοποιητικά, προοπτικές καλές έχουν, γιατί να μην πηγαίνουν καλά; Δεν έχουν έρθει ακόμα τα προβλήματα, οι τριβές, οι δυσαρέσκειες και τα λοιπά γνωρίσματα της εξουσίας, δεν έχει αρχίσει ακόμα καμιά φθορά, επομένως πάνε καλά. Που είναι το πρόβλημα να το δεχτούμε; Εξ άλλου έτσι θα είμαστε και αξιόπιστοι ώστε αν αύριο αρχίσουν τις στραβές να μπορούμε να βγούμε για να το πούμε. Τι έχουμε να φοβηθούμε παραδεχόμενοι την πραγματικότητα;

Για την μείζονα αντιπολίτευση είπα επίσης ότι πάει καλά και τόνισα μάλιστα ότι είναι το ουσιαστικό εργαστήρι πολιτικής σκέψης στον δήμο, έστω κι αν δεν έχει εκείνη τις πρωτοβουλίες λόγω της θέσης της. Οι διαφωνίες που προέκυψαν σε θέματα όπως ο ΟΛΠ και η αντίδραση του δήμου στα σχέδια για Car Terminal δεν ήταν αρνητικές για την παράταξη, ίσα-ίσα που την γλίτωσαν από το άγος που θα έφερνε αν είχε λειτουργήσει σαν το μακρύ χέρι του ΟΛΠ στον δήμο, κατηγορία που θα περνούσε εύκολα στην κοινωνία δεδομένου ότι εμείς είχαμε το χρίσμα του ΠαΣοΚ. Ο δήμος κέρδισε από την αντιπαράθεσή του με τον ΟΛΠ και εμείς θα ήμασταν εκτός εξελίξεων αν είχαμε μείνει σε μια στείρα αντιπαράθεση, παρά το γεγονός ότι οι προτάσεις μας ήταν σωστές (πρώτα διάλογος και μετά κινητοποιήσεις) και τελικά αυτές επικράτησαν στην πράξη αφού η διοίκηση έκανε διάλογο με τον ΟΛΠ (έστω και υπό την εντελώς τυπική αιγίδα του ΥΕΝ) και κέρδισε από αυτόν τον διάλογο.

Να πως όμως και κάτρι παραπάνω για όσους παρακολουθούν αππό κοντά τα τεκταινόμενα: Στην ουσία δεν θεωρώ ότι εγώ διαφώνησα με την παράταξη αφού και έγκαιρα (πρώτος) κατέθεσα την άποψή μου για κινητοποιήσεις από τη Δευτέρα 31/1 στο δημοτικό συμβούλιο της Παρασκευής (της 28/1/11) και η Ξένια Φωτίου ψήφισε ανάλογες θέσεις εκείνη τη μέρα. Τρεις από την παράταξη ψήφισαν διαφορετικά αλλά η Χρύσα Μυργιαλή (που ήταν ένας εκ των τριών) δέχτηκε ότι έπρεπε να είχαν γίνει άλλοι χειρισμοί. Επομένως το ποια ήταν η πλειοψηφία είναι ζήτημα ερμηνείας. Επίσης στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής όπου εγώ και η Ξένια εκπροσωπούμε τον συνδυασμό, η θέση μας (άρα και της παράταξης) ήταν για "κλιμάκωση του αγώνα" και ίδια με τη θέση της διοίκησης. Επομένως η παράταξη εκφράστηκε και εγώ συμφώνησα με αυτή την έκφραση, δεν ήμουν ακριβώς διαφωνών ούτε καν μειοψηφία.
.
Και κάποια γραπτά μου για τον Λάκη (Λάλο) ενόχλησαν. Ρωτάω όμως τους διαφωνούντες: Ανεξάρτητα από την ουσία της αντιπαράθεσης (για την οποία έγραψα και δεν θέλω να ξαναπώ τα ίδια) ποια είναι η πολιτική μας στόχευση για το μέλλον; Και δεν μιλάω τώρα μόνο για τον Λάλο αλλά και για τη Βάνα Δατσέρη, τον Γιάννη Τσούτσα (του ευχόμαστε και καλή υγεία με την ευκαιρία), τον Αντώνη Τρέχα και άλλους που δεν γνωρίζω καλά προσωπικά αλλά έχω ακούσει για τις καλές -ιστορικά και ανθρώπινα- σχέσεις τους με στελέχη του δικού μας συνδυασμού. Το ότι πήγαν με τον Τζανή έδωσε αναμφισβήτητα τη νίκη στη σημερινή δημοτική αρχή και μάλιστα δημιούργησε τη διαφορά των 11 μονάδων (πήρε και στελέχη του Μελά και καθήλωσε την προηγούμενη δημοτική αρχή στο 21%). Είναι όμως εχθροί μας όλοι αυτοί που τώρα θα τους εκδκηθούμε;

Υπό αυτές τις συνθήκες, ποια πρέπει να είναι η πολιτική μας; Να εκδικηθούμε που δεν ήρθαν μαζί μας ή να συνεχίσουμε να έχουμε μαζί τους ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας;

Υπάρχει στη σκέψη κανενός η ιδεά ότι μόνο η πολιτική προσέγγισης που ενδέχεται σε κάποιο ορατό μέλλον να τους δώσει διέξοδο -αν την χρειαστούν- είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να πραγματοποιήσει την ανατροπή του σημερινού σκηνικού;

Θέλουμε περιχαράκωση και στείρα αντιπολίτευση που μπορεί να μας πάει από το 24 στο 14 %;

Θα ρισκάρουμε κρατώντας ανοιχτούς τους διαύλους με ανθρώπους που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν (αν υπάρξουν βέβαια συνθήκες κατάλληλες) ρήγματα στη σημερινή δημοτική αρχή;

Αν δεν υπάρξει προσέγγιση και μάλιστα ειλικρινής, δεν έχουμε καμιά ελπίδα, όσο κι αν προσπαθήσουμε να είμαστε η "δύναμη ευθύνης".

Μένω στα δυο ζητήματα (ΟΛΠ και Λάλος) που δημιούργησαν την εντύπωση της διαφωνίας μου με τον συνδυασμό μου. Νομίζω πως είναι και τα δυο θέματα, δείγματα της αλλαγής πορείας που πρέπει να κάνει ο συνδυασμός "Αναγέννηση" αν θέλει κάποτε να παίξει κυριαρχικό ρόλο στα πράγματα του νέου δήμου. Αλλιώς θα πρέπει να περιμένουμε την εξ ουρανού βοήθεια που θα διαλύσει τον συνδυασμό του Τζανή στα εξ ων συνετέθη (για λόγους δικής του εσωτερικής ανικανότητας και κακής πολιτικής) και θα μας δώσει τη νίκη χάρισμα στο πιάτο. Και εμείς θα είμαστε εκεί περιμένοντας για να γευτούμε τον καρπό της δικής τους διάλυσης.

Υπάρχει αυτή η λογική, αλλά δεν την βλέπω να επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα. Και προειδοποιώ:

Δεν τα πάει και τόσο άσχημα όσο κάποιοι φανταζόμασταν ο Τζανής. Αντιθέτως, δείχνει να έχει και ορμή και πολιτική συνοχή. Άρα η πολιτική της αναμονής "του ώριμου φρούτου που οσονούπω θα πέσει" δεν θα λειτουργήσει όσο εύκολα περιμέναν ορισμένοι. Αν υπάρξει διάλυση αυτό θα είναι θέμα του μέλλοντος που δεν φαίνεται τώρα καθόλου πιθανό. Η λογική λέει ότι ο Τζανής θα φτάσει στο τέλος της τετραετίας με θετικό ισοζύγιο και δεν θα πέσει από μόνος του. Επομένως χρειάζεται μια πολύ διαφορετική τακτική από την αντιπολίτευση. Η τακτική αυτή πρέπει να περιλαμβάνει και μια επιθετική πολιτική άλλου τύπου από τον γνωστό "βαράμε παντού και όπου κάτσει". Αν κάποτε συζητήσουμε πολιτικά σαν παράταξη (εννοώ με όλα μας τα μέλη) θα ήταν καλό να υπάρξει ένας σχετικός προβληματισμός. Αλλιώς πάμε (πολιτικά) ως πρόβατα επί σφαγή!